αυτη τη στιγμη καθομαι στο διαμερισμα μου αναμεσα σε κουτες κ σακούλες σκουπιδιων γεματες με τα πραγματα μου.μονο η καρεκλα που καθομαι το λαπτοπ κ η κουπα με τον καφε μου δεν ειναι πακεταρισμενα.απορω που θα κοιμηθω αποψε....λιγες μερες ακομα κ θα φυγω απο δω..6,5 χρονια στη θεσσαλονικη ληγουν τοσο αδοξα...περιπου οπως ξεκινησαν...πηρα μια αποφαση...απο δω και περα θα σας τα γραφω ολα ακριβως οπως συμβαινουν,χωρις να κρυβομαι πισω απο ωραια στρωμενες φρασεις χωρις να προσεχω μηπως πω κατι που θα παρεξηγηθει..ολα στη φορα..αν κ ειμαι σχεδον σιγουρη οτι δεν μακουει κανεις η μαλλον διαβαζει..μονη ακομα κ δω..ουτε ενα σχολιο τοσους μηνες τωρα.ας μιλησω λιγο για μενα για να καταλαβετε στο περιπου κ σεις τι ωραιο τιποτα ειμαι.το 2004 στισ 6 μαρτιου πεθανε ο πατερας μου κ απο τοτε αρχισαν ολα να παιρνουν το κατηφορο.εγω απο αριστουχα μαθητρια κ φανατικη του διαβασματος εγραψα χαλια στις πανελληνιες.κ περασα σε μια σχολη στην κορινθο.στο σπιτι πενθουσαν με την μανα μου κ τους γοννεις του πατερα μου (ζουμε ολοι μαζι βλεπετε) να ανταγωνιζεται ποιος πενθει παραπανω για το χαμο του.πικρες κουβεντες κρατουσαν την βεντετα τουσ ζωντανη ακομα κ τοτε.βλεπετε η μανα μου γλωσσου φτωχη κ χωριατουλα που δεν εχει μαθει ποτε της να αγαπαει κ παντρευτηκε τον πατερα μου με προξενιο για τα λεφτα του,κ οι παππουδες μου πλουσιοι τσιγγουνηδες παλιομοδιτες δεξιοβασιλικοι φαν του παπαδοπουλου που την καταριοντουσαν ολη μερα κ αυτην κ το σοι της, οπως φυσικα εκανε κ η μανα μου.εχω κ δυο αδερφους μικροτερουσ απο μενα.ο πρωτος παιρνει ακομα ladose κατω απο συμβουλες του γιατρου παντα,εχει τελειωσει ενα ιεκ δεν κανει τιποτα εχει μια γκομενα απτη ρουμανια η οποια μενει μαζι του στο σπιτι μας.η δουλεια του ειναι να καλυπτει την μανα μου οταν βγαινει με τον γκομενο της (που παρεπιμπτοντς ειναι μαζι του απο λιγους μηνες μετα το θανατο του μπαμπα μεχρι κ σημερα) παντρεμενος αυτος ματσωμενος επισης.τοχουν κρυφο κ καλα,εμεις φυσικα δεν το ξερουμε αυτο πιστευει κ οσες φορες τη ρωτησαμε εβαζε τα κλαμματα κ τοπαιζε θυμα κ παρεξηγημενη.αλλα κλασικο συμπτωμα αλκοολικου το ψεμα....ταχα δεν εχουμε λεφτα αλλα φροντιζει να καταναλωνει 6 μπουκαλια ουισκι τη βδομαδα.ο αλλος μου αδερφος αν κ προσπαθησα τρελα να μην επηρρεαστει απολα αυτα κ να μεγαλωσει φυσιολογικα,δυστυχως μεγαλωσε κ τα πηρε χαμπαρι ολα.σπουδαζει θεσσαλονικη τωρα,με το δικο του σπιτι με σουπερ λουξ επιπλωση μονο που δεν παταει σχεδον ποτε.ειναι μονιμως στο χωριο μας μπαστακωμενος με ενα κινητο στο χερι μιλωντας ολη μερα με την κοπελα του.απαιτωντας κ διαταζοντας τους παντες κ εχει την εντυπωση οτι τα κοντρολαρει ολα.ειναι μικρος ακομα δεν τον παρεξηγω...θαρθει η ωρα να καταλαβει καλυτερα.κ φτανουμε σε μενα.οταν περασα κορινθο δυστυχως ολοι λεγανε οτι θελουν βοηθεια στο σπιτι...κ φροντισαν να παρω μεταγραφη θεσσαλονικη.ερωτευμενη εγω με ενα τυπα απο αθηνα συμφοιτητη περασα τα πρωτα φοιτητικα μου χρονια μεσα στα λεωφορεια,μια στο χωριο μας για να βοηθαω μια θεσσαλονικη, μια κορινθο για να τον βλεπω..μαρτυριο...κ φυσικα τα πηγαινα χαλια κ στις τρεις περιοχες της ελλαδος...μεχρι που αποφασισα να κοψω απο κορινθο, με την ελπιδα να σωσω τον εαυτο μου απο κουβεντες του τυπου δεν εισαι αρκετη,σου λειπει αυτο σου λειπει το αλλο.πρωτος ερωτας τα πιστευα ολα.ακομα τα πιστευω..μετα περασα δυο χρονια κλεισμενη μεσα στο σπιτι μου στη θεσσαλονικη χωρις σχεδον καμια εξοδο τρωγοντας κ αποφευγοντας να καψουρευτω καποιν αλλο.η παρεα μου ηταν μια συγχωριανη μου που ερχοταν σπιτι μου να τρωμε παρεα.μετα ανακαλυψα το ιντερνετ,γνωρισα ενα παιδι απτην αθηνα τον Α. παρθενος οπως κ γω τοτε κ περνουσαμε ωρες ατελειωτες με κουβεντα...για τα παντα.μετα γνωρισα ενα αλλο παιδι που σπουδαζε αθηνα τον Μ. με παρακαλουσε μηνες να βγουμε βγηκαμε φιλιθηκαμε κ εληξε.μιλαμε ακομα.μετα 30 αυγουστου ηταν με πηρε μια κοπελα πουχα γνωρισει στο ιντερνετ τηλ κ μουπε να βγουμε.θα πηγαιναμε στα γενεθλια ενος φιλου της.με το που παμε ο φιλοσ της ο Θ. μου πηρε την καρδια κ τα μυαλα.με του αρχισε να μιλαει εγω καθηλωμενη να τον κοιταζς κ να τον ακουω..το παλευα με τηλ κ μνμτα να βγουμε αλλα παντα ελεγε οχι κ μουλεγε η φιλη μου μην σκοτιζεσαι υπαρχουν κ αλλοι.κ οντως υπηρχε ενας ιταλος που γνωρισα διαδικτυακα παλι.μιλουσαμε 4 μηνες μεχρι που ηρθε για συναυλια ελλαδα κ υρθε σπιτι μου κ ημασταν μαζι.ο πρωτος μου.μετα ερχοταν συνεχεια ελλαδα μεχρι που εληξε το θεμα μας με αυτον να τα φτιαχνει με μια απτα μερη του.με περνουσε κ 16 χρονια,οποτε ευτυχως που σκεφτηκε ωριμα κ για τους δυο μας.πονεσα δεν λεω αλλα απο το μυαλο μου δεν ειχε βγει ο Θ. μεχρι που ενα χρονο μετα λιγους μηνες πριν δλδ μου ζητησε να βγουμε.βλεπομασταν γενικα ως φιλοι μια στο τοσο.αλλα τοτε βγαιναμε τακτικα.μεχρι που μουπε ναμαστε μαζι γτ με γουσταρε ολα αυτα τα χρονια κ ειχε νευριασει που ημουνα με τον ιταλο κ μπλα μπλα μπλα..κ ετσι αρχισαμε δυο μας..βγαιναμε δυο μηνες κ ημασταν μαζι για τρεις τιποτα αν το σκεφτεις...η μεγλαυτερη του σχεση ημουν ομως..μουλεγε συνεχως θα με βαρεθεισ κ θα μαφησεις,το στεναχωρησα το καλο μου,χαιρομαι που σεχω στη ζωη μου,καλα που γυρισες να μπω σε προγραμμα παλι...μεχρι που μια μερα υστερα απο 2 βδομαδες που ειχα παει στο χωριο για να γραψει εξεταστικη κ μουλεγε γυρνα μου λειπεις γυριζω περναμε 3 υπεροχες μερες κ ξαφνικα πεφτει το τηλ το σκληρο πρεπει να μιλησουμε
παω σπιτι του κ δεν μπορουσε καν να προφερει τις λεξεις θελω να χωρισουμε.εγωτου τις εβγαλα.το γιατι? ειπε οτι εβλεπε οτι προχωραει συναισθηματικα μεσα του το πραγμα.ενω εγω ημουν αυτη που δεν ενιωθε ολο αυτον τον καιρο απο το σοκ.ηταν χαλια πιο χαλια κ απο μενα εκεινη την ημερα,παρολα αυτα δεν ειχε προχωρησει το θεμα συναισθηματικα, δεν μαγαπουσε.ετσι ξαφνικα...κ γω...καλα να παθω...ειχα περασει 2 χρονια θεσσαλονικη να μενω εδω χωρις να πηγαινω σχολη γτ απλα ειχα περασει για τους δικους μου οχι για μενα,περιμενοντας τον Θ. με τα εξοδα να τρεχουν,να μενω χωρις ρευμα γτ η μανα μου προτιμουσε να τα χαλαει σε ουισκια,να μενω σε φιλους,να μην με παιρνει κανενας για δουλεια,να ανεβοκατεβαινω καθε βδομαδα στο χωριο να βοηθησω στο σπιτι με δουλειες διαβασματα ψυχολογιες,να συμπαρασταθω στον οποιοδηποτε,κ να φτανουμε στο σημερα με δικαστηριο με τον ιδιοκτητη την προηγουμενη βδομαδα να πρεπει να αφησω το σπιτι κ τουτη την πολη,χρεωμενη κ χωρισμενη..τι ωραια πουναι η ζωη ωρες ωρες ε?γυρναω πισω στο χωριο μου να ακουω καθημερινα τισ υστεριες της μανασ μου,τισ διαταγες του αδερφου μου,τις ψυχασθενικες αντιδρασεις του αδερφου μου κ να κλαιω μονη μου καθε βραδυ για το χαος πουχω προκαλεσει στη δικη μου ζωη,κ για τον πονο που νιωθω που δεν ειναι μαζι μου πια.ειναι απιστευτα οδυνηρο να νιωθεις μονος οταν ολα πανε ετσι...εχω μια ελπιδα ομως...θα σας την πω...πουλαω το οικοπεδο μου,το μοναδικο πραγμα που μου αφησε ο μπαμπας μου.οταν πουληθει με τα χρηματα αυτα θα φυγω για αθηνα μακρυα απολουσ κ απολα,θα αρχισω απτην αρχη.με μηδενικο το κοντερ μου.θα γραφτω σε σχολη θα παρω το πτυχιο μου κ θαμαι καλα!υγιης κ στο σωμα κ στην ψυχη.μακαρι να πουληθει γρηγορα για να ξεκινησω...αχ μακαρι με ολη μου την δυναμη το ευχομαι καθε βραδυ!!!εγω θα με σωσω...μονο εγω μπορω ετσι δεν ειναι?βοηθηστε με στελνοντας μου θετικη ενεργεια κ καλη τυχη γτ υστερω...σας ευχαριστω εστω κ εσενα αν εισαι μονο εσυ που διαβαζεις αυτη τη στιγμη...
παω σπιτι του κ δεν μπορουσε καν να προφερει τις λεξεις θελω να χωρισουμε.εγωτου τις εβγαλα.το γιατι? ειπε οτι εβλεπε οτι προχωραει συναισθηματικα μεσα του το πραγμα.ενω εγω ημουν αυτη που δεν ενιωθε ολο αυτον τον καιρο απο το σοκ.ηταν χαλια πιο χαλια κ απο μενα εκεινη την ημερα,παρολα αυτα δεν ειχε προχωρησει το θεμα συναισθηματικα, δεν μαγαπουσε.ετσι ξαφνικα...κ γω...καλα να παθω...ειχα περασει 2 χρονια θεσσαλονικη να μενω εδω χωρις να πηγαινω σχολη γτ απλα ειχα περασει για τους δικους μου οχι για μενα,περιμενοντας τον Θ. με τα εξοδα να τρεχουν,να μενω χωρις ρευμα γτ η μανα μου προτιμουσε να τα χαλαει σε ουισκια,να μενω σε φιλους,να μην με παιρνει κανενας για δουλεια,να ανεβοκατεβαινω καθε βδομαδα στο χωριο να βοηθησω στο σπιτι με δουλειες διαβασματα ψυχολογιες,να συμπαρασταθω στον οποιοδηποτε,κ να φτανουμε στο σημερα με δικαστηριο με τον ιδιοκτητη την προηγουμενη βδομαδα να πρεπει να αφησω το σπιτι κ τουτη την πολη,χρεωμενη κ χωρισμενη..τι ωραια πουναι η ζωη ωρες ωρες ε?γυρναω πισω στο χωριο μου να ακουω καθημερινα τισ υστεριες της μανασ μου,τισ διαταγες του αδερφου μου,τις ψυχασθενικες αντιδρασεις του αδερφου μου κ να κλαιω μονη μου καθε βραδυ για το χαος πουχω προκαλεσει στη δικη μου ζωη,κ για τον πονο που νιωθω που δεν ειναι μαζι μου πια.ειναι απιστευτα οδυνηρο να νιωθεις μονος οταν ολα πανε ετσι...εχω μια ελπιδα ομως...θα σας την πω...πουλαω το οικοπεδο μου,το μοναδικο πραγμα που μου αφησε ο μπαμπας μου.οταν πουληθει με τα χρηματα αυτα θα φυγω για αθηνα μακρυα απολουσ κ απολα,θα αρχισω απτην αρχη.με μηδενικο το κοντερ μου.θα γραφτω σε σχολη θα παρω το πτυχιο μου κ θαμαι καλα!υγιης κ στο σωμα κ στην ψυχη.μακαρι να πουληθει γρηγορα για να ξεκινησω...αχ μακαρι με ολη μου την δυναμη το ευχομαι καθε βραδυ!!!εγω θα με σωσω...μονο εγω μπορω ετσι δεν ειναι?βοηθηστε με στελνοντας μου θετικη ενεργεια κ καλη τυχη γτ υστερω...σας ευχαριστω εστω κ εσενα αν εισαι μονο εσυ που διαβαζεις αυτη τη στιγμη...
