Γυμνη...

Εχουν περασει τοσες μερες κ γω ακομα αυπνη κ αδεια...περασα ολοκληρο το πρωινο μου κατω απτο ντους διπλωμενη μεστην μπανιερα μου...πιστευα πως το νερο θα μπορουσε να ξεπλεινει τις σκεψεις...λαθος!οσο το νερο ετρεχε τοσο αυτες πολλαπλασιαζονταν...εριξα ενα μπουρνουζι πανω μου κ αναψα τσιγαρο...μονο αυτο με καταλαβαινει κατι τετοιες ωρες....αφαιρεθηκα με το τσιγαρο στο στομα,χαμενη,κοιτωντας τις μουλιασμενες μου παλαμες,μεχρι που η σταχτη επεσε πανω στον γυμνο μου δερμα κ με επανεφερε στην πραγματικοτητα...ντυθηκα γρηγορα εκανα μια τελευταια τζουρα κ βγηκα απτο σπιτι...πηγα βρηκα τους φιλους μου στο στεκι μας,οι οποιοι στη θεα μου κ μονο εκαναν το σταυρο τους κ φωναζαν οτι θα πεσει κανενας φουρνος κοροιδευτικα..."μπα αποφασισες να βγεις απτο σπιτι μετα απο τοσο καιρο?" ειπε ο Π. κανοντας τους υπολοιπους να γελασουν κ μενα να κολλησω ενα υποκριτικο-σαρκαστικο γελακι στο προσωπο μου..."αυριο φευγω κ ειπα να βγω να το ανακοινωσω προσωπικα" του απαντησα κ εκατσα στο καναπεδακι...οι υπολοιπες τρεις ωρες περασαν αργα κ βασανιστικα,με μενα να απασχολω το στομα μου με το καλαμακι του fredo για να μην πεταξω κανενα αναστεναγμο πληξης κ τους αλλους να μιλανε για τα παλια τους κ χιλιοειπωμενα νεα...τρεμω να τους αντικρυζω κατι τετοιες στιγμες...ξερουν να με διαβαζουν πολυ ευκολα...παρολο που δεν μιλουσα τιποτα δεν εκρυβα...ηταν σαν να τους το φωναζα..."ακομα κ με σας βαριεμαι,ακομα κ με σας που ειστε η αιτια των περισσοτερων χαρων δεν νιωθω τιποτα"  οταν καταλαβα την γυμνια μου σηκωθηκα να φυγω πριν προλαβει κανεις να σχολιασει την κατασταση μου...λεω ενα "την κανω" κ φοραω τα ακουστικα με δυνατα τη μουσικη για να αποτρεψω τα αυτια μου απτο να ακουσουν την αληθεια τους...

Για ποσο ακομα.......??????

Παει καιρος απτην τελευταια φορα που ενιωσα κατι...συχνα αναρωτιεμαι ποτε θαρθει η στιγμη που θα καταλαβω οτι ειμαι ζωντανη ακομα...καθε μερα ξυπναω,περιφερομαι,σκεφτομαι,υπαρχω γενικα,χωρις καμια ενδειξη ζωης μεσα μου....απολυτο κενο....αδυνατω να αισθανθω το οτιδηποτε..μα πως εγινε αυτο??εγω που ημουν απολυτα εξαρτημενη απτα συναισθηματα μου?πως τα αφησα να φυγουν?πως επετρεψα το να παψουν να υπαρχουν?δεν μαρεσει αυτο το κενο,αυτη η ηρεμια,αυτο το τιποτα....μου λειπει ακομα κ το να νιωσω κομματια...τοσο απελπιστικη ειναι η απαθεια μου...ειμαι εδω χωρις ψυχη...τοσο καιρο μπλοκαρα οτι κακο μου συνεβαινε για να καταφερω να ανασανω μετα απο τοσα χρονια αλεπαλληλων χτυπηματων κατω απτη ζωνη που μουδινε η ζωη...επλεξα γυρω μου ενα τελειο νοητο αλεξισφαιρο,κ τωρα εγκλωβιστηκα μεσα του κ ψαχνω την ακρη του για να αρχισω να το ξεπλεκω μπας κ γλυτωσω απο τουτη δω την ψυχικη μοναξια...ειναι τοσο ησυχα εδω μεσα που αρρωσταινω...ουτε οι δικες μου κραυγες δεν ακουγονται...με εχω χασει...ποσο ακομα θα περιμενω μεχρι να με ξαναβρω??ποτε θα ξανανιωσω να υπαρχω σωμα κ ψυχη?μαζι!

Συνάντηση με το παρελθόν??

Εδώ και κάποιες ωρίτσες σε κάποιο μαγαζί της περιοχής μου  γίνεται συγκεντρωση της Γ' Γυμνασίου 2001.Κανονικά θά'πρεπε να'μαι κ γω εκεί σαν μια απ'τους μαθητές αυτης της ταξης...επελεξα να μην παω με αποτελεσμα να χτυπαει το κινητο καθε λιγο κ λιγακι με μηνυματα κ κλησεις απο πρωην συμμαθητες που το μονο που καταφερανε ειναι το απολυτο τιποτα.Φυσικα κ δεν καταφερανε να με πεισουνε να παω...Να παω να κανω τι??να μετραω βερες,παιδια κ πτυχια???υποτιθεμενες τελειες ζωες??Κριθηκα κομπλεξικη απτα κολληταρια μου...αν ειμαι κομπλεξικη επειδη δεν θελω να παω κ να μου πεταξει ο αλλος στη μουρη το ποσο τελεια ειναι η δηθεν ζωη του κ ποσο σκατα ειναι η δικια μου,κ το ποσο πισω εχω μεινει απτη στιγμη που αυτος βιαστηκε,ε τοτε ναι ειμαι κομπλεξικη κ καμαρωνω για παρτη μου!!!Και φυσικα κ υπηρχαν ατομα τα οποια θαυμαζω κ θελω να βλεπω και οντως αξιζουν,αλλα αυτα τα ατομα τα βλεπω οποτε θελω καθως δεν εχω κοψει επαφη μαζι τους...δεν χρειαζομαι μια προκαθορισμενη υποκριτικη συναντηση συμμαθητων για να τους δω!!!!ποτε δεν ημουν καλη στο να υποκρινομαι οτι νοιαζομαι για καποιον...ακομα κ το απλο "τι κανεις??"αν δεν το εννοω δεν θα το πω...κομπλεξισμος κ αυτο??ισως,αλλα θελω να'μαι ειλικρινης πρωτα με μενα κ μετα κ με τον ανθρωπο απεναντι μου...π.χ.γιατι να υποκριθω οτι νοιαζομαι για τη ζωη καποιου που τη μια θα μου λεει "ποσο χαρηκα που σε ειδα?" κ απτην αλλη με το που θα βρεθει με την κολλητη της θα πει "μαντεψε ποια ειδα??ελεος!!μα τοση γκαντεμια πια???"  ποτε δεν μπορεσα να καταλαβω τους τυπικους χαιρετισμους κ το τυπικο ενδιαφερον...οκ δεν λεω,δεν μπορεις να βρισκεις αυτον που αντιπαθεις στον δρομο κ να τον μουτζωνεις,αλλα οχι κ να υποκρινεσαι εστω κ για τους τυπους οτι νοιαζεσαι για το αν ειναι καλα!!"Απλα μην ασχολεισαι" θαλεγαν οι φιλοι μου...θαυμαζω την ικανοτητα τους να μπλοκαρουν συναισθηματα οποτε το χρειαζονται...μεγαλο χαρισμα...το ζηλευω...παντα ημουν παντελως ανικανη σ'αυτον τον τομεα...το μονο που εχω καταφερει μεχρι τωρα ειναι αφου νιωσω οτι ειναι να "νιωσω" να μπορω να συνελθω γρηγορα κ να πω "οκ,φτανει.ξεσπασες,τωρα θα'σαι καλα." κ παντα πιανει...μπορω να κρυψω τη σκεψη που κανει κομματια την ψυχολογια μου σε μια γωνιτσα στο μυαλο μου κ να μεινει εκει μεχρι να θελησω εγω να βγει στην επιφανεια κ παλι...απο την πιο μικρη αναξια ασχολησης λεπτομερεια,μεχρι το πιο βαρυ "περιστατικο" αξιο καταθλιψης εγω παντα ακολουθω τα ιδια βηματα...ελπιζω να μου βγει σε καλο...κατα ποσο εχει αναγκη ενας ανθρωπος να μιζεριασει??να γινει ενα με το πατωμα??παντα αναρωτιεμαι ποσοι αποψε ναναι χαλια για τους δικους του λογους ο καθενας...?οταν ειμαι στο σπιτι μου παντα κοιταζω τις απεναντι πολυκατοικιες μπας κ καταφερω να καταλαβω αν ειναι μελαγχολικοι μπας κ εχω συμπαρασταση σαυτα που νιωθω,η αν ειναι χαρουμενοι κ με κανουν να ζηλεψω κ "ξυπνησω" μια ωρα νωριτερα λεγοντας στον εαυτο μου " κ συ ετσι θασαι,μην κολλας,φαση ειναι μωρε,ωφου σιγα..." ευτυχως για σας καπου εδω σταματαω το μονολογο...παραειμαι ουδετερη σημερα φιλοι μου....οποτε εμπνευση μηδεν για λογια που θα σας κανουν να ταυτιστειτε η εστω να κατανοησετε χωρις να βαρεθειτε...καλο βραδυ ναχουμε...κ ακουστε λιγακι nick cave...ταιριαζει στη σημερινη βραδια...εγω αυτο θα κανω περιμενοντας το ξημερωμα...

Απιαστο...

αναρωτιεμαι αν τελικα ειναι αληθεια η μυθος οτι τα ονειρα πραγματοποιουνται...μηπως ειναι κ τα ονειρα ενα παραμυθακι που εχουμε μαθει για ναχει νοημα η υπαρξη μας??κατι σαν τον παραδεισο δηλαδη???καθιστε σκεφτειτε το λιγο....ποσοι απο τους ανθρωπους που ξερετε του αμεσου κυκλου σας εχουν πραγματοποιησει τα σημαντικοτερα ονειρα τους???εμενα προσωπικα κανεις...ακομα ειναι ολοι στο "το παλευω"....η "αχ βασω μου λιγο ακομα κ θα τα καταφερω"  μονο που αυτο το λιγο ακομα,δεν ερχεται ποτε...παραμενει απιαστο...λες κ οι ανθρωποι ειναι τα σκυλια στις κυνοδρομιες κ τα ονειρα ο λαγος που τρεχουν να πιασουν...μονο που τα σκυλακια τελικα τρωνε το λαγο....εμεις απλα τρεχουμε κ τρεχουμε...ειναι μορφη μαζοχισμου του ανθρωπινου ειδους αυτο η απλα ακρως απαραιτητη κινητηριος δυναμη????κ οταν τελικα συνειδητοποιησεις οτι κυνηγας το απιαστο,τι κανεις?σταματας κ συμβιβαζεσαι με αυτα που εχεις???ειναι δικαιο?ειναι αρκετο για εναν ανθρωπο?ειναι "υγιες"να συμβιβαζεται???μηπως πρεπει απλα να συνεχισει να το κυνηγαει εχοντας εστω μια μικρη ελπιδα μεσα του οτι ισως καποια στιγμη τα καταφερει δια μαγειας??ειναι "υγιες" να ζεις με ψευδαισθησεις?με αυταπατες?ποσες θυσιες θα κανεις για το απιαστο???κ κατα ποσο ξερεις οτι το απιαστο ειναι αυτο που θα σε κανει ευτυχισμενο???

Χθες ηταν μια τελεια μερα....πηγα για μπανακι στην Πλατια Αμμο με τον Ηλια κ τον Παντελη...κ μετα για μπυριτσα στην Κουτσοπια...ποσο ομορφα μερη ειναι κ τα δυο!!!Βεβαια ημασταν τοσες ωρες στην παραλια χωρις νερο κ κορακιασαμε γτ ολοι μας βαριομασταν να παμε στο περιπτερο να παρουμε νερο,κ παρα τις ατελειωτες συζητησεις για το ποιος θα παει να παρει τελικα δεν πηγε κανεις μας,με αποτελεσμα εγω να βρισκομαι συνεχεια μεστη θαλασσα για να μην νιωθω τη διψα μου κ αυτοι να παιζουν ρακετες για να ξεχνιουνται,τα χαζα :-Ρ.οταν φυγαμε τελικα απτην παραλια πηραμε απο ενα λιτρο νερο ο καθενας χαχαχαχαχα.στο γυρισμο στα τεμπη  ειχε καταγιδα!!!οι κεραυνοι ηταν τεραστιοι,εκαναν τη νυχτα μερα καθε φορα που επεφταν!!οταν με αφησε με το καλο ο ηλιας στο σπιτι μου,με το που μπαινω στο δωματιο μου,ερχεται η μανα μου κ μου λεει "Βασω αυριο να μου δωσεις τα λεφτα απτο ενοικιο,θα φωναζει παλι ο κωλογερος!!" πφφφφφφφφφφ γμτ γιατι να μην ειναι δικο μου το σπιτι να μην χρειαζεται να μενω ταπι καθε φορα...τα εβγαλα απτο πορτοφολακι μου λοιπον κ τα ακουμπησα πανω στο κομοδινο μου...330 ευρουλακια..."σνιφ θα μου λειψετε..."τους ψιθυρισα χιχιιχχι.με βλεπει η μανα μου,κουναει το κεφαλι της ειρωνικα κ αρχιζει το γνωστο τροπαριο...."να τελειωσεις μπλα μπλα μπλα να διοριστεις μπλα μπλα μπλα...η κορη της ταδε παιρνει τοσα μπλα μπλα μπλα...η ταδε εχει δυο παιδια μπλα μπλα μπλα..." κ η μονη μου σκεψη ηταν μια "χεστηκα.ποτε δεν την ηθελα αυτη τη σχολη...το ξερεις...κ δεν με νοιαζει τι κανουν οι αλλες,επειδη βιαστηκαν αυτες πρεπει να βιαστω κ γω?????" αλλα πλεον απαξιω να της απαντω...τι να συζητησω με εναν ανθρωπο που εκοψε να  εχει "επαφη" μαζι μου την ωρα που βγηκα απο μεσα του???μισω να σκεφτομαι οτι ο θεος μου πηρε τον λαθος γονεα,αλλα η συγκεκριμενη τοχει παλεψει πολυ ωστε να την αξιζει αυτην την κουβεντα οποτε κ γω ετσι σκεφτηκα εκεινη την ωρα..."μακαρι να ζουσε ο μπαμπας..."
εκλεισα την πορτα μου κ ακουσα μουσικουλα για να χαλαρωσω εκανα ενα μπανιο κ ξαπλωσα...κ συνειδητοποιησα τι ελειπε απο το να ειναι η σημερινη μας φιλικη εξορμηση τελεια...ο Σταυρος.Μου λειπουν οι μερες που ημασταν οι 4 μας.Αναρωτιεμαι αν του λειπει κ αυτουνου...ελπιζω οτι καποια στιγμη θαναι κ παλι ιδια ολα...παρολα αυτα ναι ηταν μια καλη μερα για μενα....ελπιζω κ η σημερινη να παει καλα...σημερα ξεκιναν καποια πραγματα για μενα...καινουριες προσπαθειες...καταρχην ξεκιναω διαιτα,πρεπει μεχρι το τελος αυτου το χρονου να εχω συνελθει σωματικα.μεχρι τωρα χωρις διαιατα απλα με λιγη προσοχη εχασα 6 κιλακια...καλη αρχη πιστευω.σκεφτηκα να παω κ στην διατροφολογο μου αλλα με το αποτομο παρατημα μετα απο χασιμο 12 κιλων περυσι δεν ξερω..τι να παω να της πω...."γεια σου Βικυ ξαναρθα,σορυ για περυσι αλλα χωρισα με τον Ιταλο κ δεν μενοιαζε ακομα κ αν γινομουν φαλαινα????" θα μουριχνε μουτζα σιγουρα χαχαχαχα.οποτε ας προσπαθησω λιγο μονη μου κ βλεπουμε...επισης σημερα καπνιζω το τελευταιο μου πακετο.δεν μας παιρνει οικονομικα ρε παιδια ουτε για καπνους πλεον...οποτε αντιο τσιγαρακια μου...σας αγαπω αν κ με σκοτωνετε αλλα δεν μπορει να συνεχιστει η σχεση μας....δεν συμφερει....κ αν σας χρειαστω σε καμια δυσκολη ωρα θα κανω ενα τρακα απτο πακετο των αδερφων μου χιχιχιχιχι.Αυτα φιλοι μου....καλα κουραγια εκει εξω...κ ειπαμε οτι κ να σας συμβαινει εσεις χαμογελαστοι...πολλα φιλια....

Καλημέρα σε ολους!!!!!!!!!!!!!!!!!

ας ξεκινησουμε τη μερα μας με μια τραγουδαρα!!!ακουστε το κ μην αφησετε κανεναν να σας χαλασει τη μερα...κ αν ειστε ηδη down ΑΝΕΒΕΙΤΕ!!!!καντε οτι εκανα εγω...πατε σε ενα καθρεφτη κ τραγουδηστε το,μπας κ περασει καλυτερα το μηνυμα στον εγκεφαλο σας...ποιο μηνυμα??
"ΙΤ'S A BEAUTIFUL DAY!!!DON'T LET IT GET AWAY!!!" no matter what....αντιλαβου αγαπητοι μου φιλοι??σε ενα κοσμο του "σκασε κ κολυμπα" εσεις απλα "χαλαρωστε το σωμα σας ωστε να επιπλεει αφηστε τη θαλασσα να σας ταξιδεψει με μοναδικο πραγμα που θα ακουτε τις δικες σας αναπνοες κ τους ηχους της θαλασσας"...ENJOY!!!http://www.youtube.com/watch?v=e8w7f0ShtIM

Αντε καλη μου αρχη!!!

Ιt's the first day of the rest of your life....λεει ενα τραγουδι...απο δω κ περα καθε μερα της υπολοιπης ζωης μου θα καταγραφεται εδω λοιπον...θα μοιραζομαι μαζι σας σκεψεις,στοχους,συναισθηματα κ στιγμες...κοιταμε μπροστα λοιπον....δεν ξεχναμε το παρελθον απλα δεν συνεχιζουμε να το ζουμε κ δεν το αφηνουμε να μας φρεναρει...